Auteur: tatoschrijft

In de trein, Arnhem – Nijmegen, 1996. We zijn met het hele gezin Martirossian onderweg naar een vriend, Nordat. De reis maken we samen met andere vrienden – landgenoten die net … Meer lezen over En dan kaas

Het is lente 1994. We wonen al een tijdje in het AZC in Utrecht. Samen met mijn ouders delen mijn zusje en ik een bescheiden kamer in het gebouw van … Meer lezen over De moerbeiboom

Ik zet de twee volle Aldi-tassen in een hoek van de klas en neem plaats op mijn plek, naast bolle Berkay. In Armenië zat ik ook al naast een dikkerdje. … Meer lezen over Jarig 1

Vroeger, toen we nog in Armenië woonden, concludeerden we vaak na een analyse van de eigenschappen van mijn vader, dat hij een aparte kerel was. Nu denken we dat hij … Meer lezen over De fiets

Op de weg terug naar het AZC had ik een ijzersmaak in mijn mond, maar ik vond het niet echt vies. Ik bevoelde met mijn tongpunt mijn wiebelende tand en … Meer lezen over Het zwembad

Een traditioneel Armeense woonkamer heeft meestal de volgende kenmerken: er hangt een tapijt aan de muur de enige familiefoto is een portret van een overleden familielid er staat een piano … Meer lezen over De piano

Soms zou ik willen dat ik mijn kennis van het Nederlands kon uitschakelen om te ervaren hoe het klinkt als volledig onbekende taal. Ik kan het me nu niet meer … Meer lezen over Mijn mader

Van al onze bezittingen waren we tijdens onze asielprocedure het meest gehecht aan de cassetterecorder. We hadden hem gekregen van de docente Nederlands van mijn moeder en we hadden één … Meer lezen over De cassetterecorder